Aankomst en Thanksgiving
Blijf op de hoogte en volg Bart
25 November 2016 | Verenigde Staten, Santa Barbara
Hallo allemaal,
Het is haast niet te geloven, nog geen 72 uur geleden was ik nog in Hulsberg mijn spullen aan het pakken voor mijn eerste reis buiten Europa, en mijn eerste avontuur dat ik eigenlijk zo goed als alleen ga beleven. Allereerst was er natuurlijk het probleem met de bagage, wat moet je allemaal meenemen op zo’n reis? Dat ging redelijk goed, alleen was het probleem dat mijn zware laptop in ruimbagage moest, waardoor ik over het aantal kilo’s heen ging die in het koffer mochten. Dat was na het thuislaten van een aantal spullen wel weer opgelost, maar jammer is het wel dat ik nu moet overleven op de helft van de stroopwafels .
Nadat alles ingepakt was en er echt helemaal niks meer in mijn tassen paste, was het tijd om een kort nachtje in te gaan. Om 10 uur naar bed, 6 uur later weer opstaan om de vlucht naar Schiphol te halen. We wilden graag voor de spits in Amsterdam zijn, en aangezien ik geen online incheck kon doen vanwege mijn visum, moesten we om half 5 vertrekken. Toen we rond half 8 in de hal waren, moest ik even in de rij staan om in te checken en vervolgens konden we nog even rustig een kopje thee drinken. Na een emotioneel afscheid van mijn ouders en Vera kon ik rond 9 uur gaan boarden en om 10 uur was ik vertrokken. Ik raakte vrijwel meteen in gesprek met mijn buurman, die ook in de biomedische technologie werkte. Helaas kreeg hij 10 minuten na het opstijgen een andere stoel aangewezen, omdat de afstandsbediening van de TV bij hem kapot was. Tijdens de 11 uur lange vlucht had ik minder geslapen dan ik verwacht had, dus een erg lange dag was het vervolg. Ik kwam namelijk aan rond 12.10 lokale tijd in LAX. Ik was dus toen al 17 uur op pad, zonder echt goede nachtrust en ik moest nog een hele middag+avond overleven. Echter, toen ik het Californische zonnetje zag, vielen alle zorgen bijna direct van me af ;)
Samen met een vrouw (die had gehoord van mijn ex-buurman dat ik ook naar Santa Barbara ging) heb ik de bus gepakt, en tijdens de rit langs de kust heb ik mijn ogen uitgekeken. Het viel me direct op dat California toch erg lijkt op het California dat je kent van TV. Echter zijn de lelijke dingen wel uit TV-land gehouden. Het weer is ook echt prachtig, soms een zacht briesje, maar erg zonnig. Echter koelt het echt goed af als de zon ondergaat, dus een vest+zomerjas blijken geen kofferopvulling te zijn.
Onderweg in de bus had ik WiFi, dus toen de bus stopte, had ik een Uber (taxi) geregeld. Helaas vertrok de bus en cancelde de chauffeur mijn rit, dus moest ik lopen naar mijn hostel. Eenmaal aangekomen heb ik meteen een telefoon gekocht in een van de winkels die SB rijk is, en ook nog om 8 uur open waren, zodat ik in Amerika kan bellen met kamerverhuurders. In het hostel nog in gesprek geraakt met een Braziliaanse jongen, om (na mijn welverdiende douche) nog een aantal biertjes te drinken in een cafeetje. Rond half 12 lag ik in bed en viel vrijwel meteen in slaap. Helaas nog eventjes wakker geworden om 5 uur omdat een van mijn roommates in het hostel best wel hard snurkte.
De dag volgende dag was Thanksgiving, een vrije dag voor de Amerikanen. In het hostel werd er helaas niks georganiseerd, dus moest mezelf wat vermaken. Gelukkig kwam Floor, mijn studiegenootje die ook in Santa Barbara verblijft voor stage, met een uitnodiging van de familie waar zij verblijft. Ik mocht daar mijn eerste Thanksgiving komen vieren. Maar aangezien dat pas ’s middags was, heb ik eerst de tijd genomen om naar de haven en Stearns Warf te gaan. Stearns Warf is de oudste houten pier in de regio van California, en is de grote toeristische trekpleister van Santa Barbara (zie foto’s). Na ook een flesje wijn voor Clara (de vrouw die mij uitnodigde voor het Thanksgiving diner) te hebben gekocht heb ik een Uber gepakt naar haar adres, aangezien er geen bussen reden.
Eenmaal aangekomen bleek Clara een heel lieve Nederlandse vrouw en die al jaren in de United States woonde en net oma was geworden. Ook haar oudste zoon, schoondochter en kleindochter waren aanwezig, en ook nog 2 meisjes (een 16 jarige Deense en een 18 jarige Belgse) die zij in huis heeft die Engels leren op een priveschool. Het was een echt Amerikaans Thanksgiving diner, met kalkoen, stuffing (een mix van brood, groente, specerijen en jus), aardappelpuree, zoete aardappelpuree, sperziebonen en cranberries. En het smaakte goed! Daarna kwamen nog 3 taarten op tafel als toetje, maar heb alleen de pompoentaart gehad (paste helemaal niks meer bij). Na weer een Uber terug gepakt te hebben, ben ik nu aangekomen bij het schrijven van mijn blog. Hopelijk zal ik de volgende keer vanaf een kamertje schrijven, en misschien ben ik dan al begonnen met mijn stageproject.
Het is haast niet te geloven, nog geen 72 uur geleden was ik nog in Hulsberg mijn spullen aan het pakken voor mijn eerste reis buiten Europa, en mijn eerste avontuur dat ik eigenlijk zo goed als alleen ga beleven. Allereerst was er natuurlijk het probleem met de bagage, wat moet je allemaal meenemen op zo’n reis? Dat ging redelijk goed, alleen was het probleem dat mijn zware laptop in ruimbagage moest, waardoor ik over het aantal kilo’s heen ging die in het koffer mochten. Dat was na het thuislaten van een aantal spullen wel weer opgelost, maar jammer is het wel dat ik nu moet overleven op de helft van de stroopwafels .
Nadat alles ingepakt was en er echt helemaal niks meer in mijn tassen paste, was het tijd om een kort nachtje in te gaan. Om 10 uur naar bed, 6 uur later weer opstaan om de vlucht naar Schiphol te halen. We wilden graag voor de spits in Amsterdam zijn, en aangezien ik geen online incheck kon doen vanwege mijn visum, moesten we om half 5 vertrekken. Toen we rond half 8 in de hal waren, moest ik even in de rij staan om in te checken en vervolgens konden we nog even rustig een kopje thee drinken. Na een emotioneel afscheid van mijn ouders en Vera kon ik rond 9 uur gaan boarden en om 10 uur was ik vertrokken. Ik raakte vrijwel meteen in gesprek met mijn buurman, die ook in de biomedische technologie werkte. Helaas kreeg hij 10 minuten na het opstijgen een andere stoel aangewezen, omdat de afstandsbediening van de TV bij hem kapot was. Tijdens de 11 uur lange vlucht had ik minder geslapen dan ik verwacht had, dus een erg lange dag was het vervolg. Ik kwam namelijk aan rond 12.10 lokale tijd in LAX. Ik was dus toen al 17 uur op pad, zonder echt goede nachtrust en ik moest nog een hele middag+avond overleven. Echter, toen ik het Californische zonnetje zag, vielen alle zorgen bijna direct van me af ;)
Samen met een vrouw (die had gehoord van mijn ex-buurman dat ik ook naar Santa Barbara ging) heb ik de bus gepakt, en tijdens de rit langs de kust heb ik mijn ogen uitgekeken. Het viel me direct op dat California toch erg lijkt op het California dat je kent van TV. Echter zijn de lelijke dingen wel uit TV-land gehouden. Het weer is ook echt prachtig, soms een zacht briesje, maar erg zonnig. Echter koelt het echt goed af als de zon ondergaat, dus een vest+zomerjas blijken geen kofferopvulling te zijn.
Onderweg in de bus had ik WiFi, dus toen de bus stopte, had ik een Uber (taxi) geregeld. Helaas vertrok de bus en cancelde de chauffeur mijn rit, dus moest ik lopen naar mijn hostel. Eenmaal aangekomen heb ik meteen een telefoon gekocht in een van de winkels die SB rijk is, en ook nog om 8 uur open waren, zodat ik in Amerika kan bellen met kamerverhuurders. In het hostel nog in gesprek geraakt met een Braziliaanse jongen, om (na mijn welverdiende douche) nog een aantal biertjes te drinken in een cafeetje. Rond half 12 lag ik in bed en viel vrijwel meteen in slaap. Helaas nog eventjes wakker geworden om 5 uur omdat een van mijn roommates in het hostel best wel hard snurkte.
De dag volgende dag was Thanksgiving, een vrije dag voor de Amerikanen. In het hostel werd er helaas niks georganiseerd, dus moest mezelf wat vermaken. Gelukkig kwam Floor, mijn studiegenootje die ook in Santa Barbara verblijft voor stage, met een uitnodiging van de familie waar zij verblijft. Ik mocht daar mijn eerste Thanksgiving komen vieren. Maar aangezien dat pas ’s middags was, heb ik eerst de tijd genomen om naar de haven en Stearns Warf te gaan. Stearns Warf is de oudste houten pier in de regio van California, en is de grote toeristische trekpleister van Santa Barbara (zie foto’s). Na ook een flesje wijn voor Clara (de vrouw die mij uitnodigde voor het Thanksgiving diner) te hebben gekocht heb ik een Uber gepakt naar haar adres, aangezien er geen bussen reden.
Eenmaal aangekomen bleek Clara een heel lieve Nederlandse vrouw en die al jaren in de United States woonde en net oma was geworden. Ook haar oudste zoon, schoondochter en kleindochter waren aanwezig, en ook nog 2 meisjes (een 16 jarige Deense en een 18 jarige Belgse) die zij in huis heeft die Engels leren op een priveschool. Het was een echt Amerikaans Thanksgiving diner, met kalkoen, stuffing (een mix van brood, groente, specerijen en jus), aardappelpuree, zoete aardappelpuree, sperziebonen en cranberries. En het smaakte goed! Daarna kwamen nog 3 taarten op tafel als toetje, maar heb alleen de pompoentaart gehad (paste helemaal niks meer bij). Na weer een Uber terug gepakt te hebben, ben ik nu aangekomen bij het schrijven van mijn blog. Hopelijk zal ik de volgende keer vanaf een kamertje schrijven, en misschien ben ik dan al begonnen met mijn stageproject.
-
25 November 2016 - 14:06
Lilianne:
Hee lieverd,
Bijna vond ik het jammer dat ik geen facebook heb, maar gelukkig was Iris zo attent om me te attenderen op je reisverslag.
Wat leuk dat je hier al zo snel mee begonnen bent; kunnen we ook wat uitgebreider lezen van je verhalen, want via WhatsApp gaat dat toch wat beperkter.
Het ziet er erg gezellig en huiselijk uit bij Clara thuis, ik kan me voorstellen dat je daar genoten hebt van een lekkere maaltijd, maar ook van hun gastvrijheid.
En het weer... om jaloers op te worden, maar ja, daarvoor ben je ook naar Californië gegaan en niet naar New York of zo.
Ik wens je alvast veel succes met het vinden van een kamer en hoop snel weer van je te horen.
Dikke zoen!! -
25 November 2016 - 14:30
Anouk:
Hee broertje,
Zo te zien heb je de eerste dagen prima overleefd! Wat fijn om te horen!
Ik ben jaloers op het weer, wij hebben vandaag de dikke jas, sjaal, muts en handschoenen ingepakt voor een weekendje Ardennen....
Ga de komende dagen nog maar lekker de toerist uithangen, wij kijken uit naar de foto's!
Geniet ervan!
Dikke kus van je zus
PS. Is de andere helft van de stroopwafels in Hulsberg gebleven? Dan ga ik eens op zoek de volgende keer als ik mama gezelschap ga houden... :p -
25 November 2016 - 14:44
Martin Roijen :
Hallo Bart wat waren wij blij om jou verhaal te horen, en die mooie foto,s die je meestuurde. Wat ben je bij die familie goed opgevangen dat doed ons goed,wat moedig van jou.Nog veel sterkte gewenst en geniet er maar van,wij denken vaak aan jou dag lieverd kusjes van Ons. -
25 November 2016 - 16:29
Jolanda:
Hey Bart,
Superleuk om je verslag te lezen. Gelukkig is de reis goed verlopen en ben je de eerste dag meteen met je neus in de boter( of de kalkoen) gevallen. Hopelijk ga je snel een kamer vinden en beginnen met je stage. Geniet van dit avontuur en van het heerlijke Californische weer. Groetjes van ons alle vier uit Eindhoven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
